Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Ή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑ;



Προσπαθώ εδω και μέρες να καταλάβω
τη πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μου.
Συνειδητοποίησα οτι τελικά δεν είναι πολιτική κατάσταση,
είναι πολιτική ακατασταστασία και προβληματίζομαι
ακόμα περισσότερο. Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Πώς μας φτάσαμε σε αυτή την "ακαταστασία";
Κάποιος λόγος θα υπάρχει και σίγουρα δεν είναι τυχαίο!
Μήπως πίσω απο όλα αυτά κρυβόμαστε εμείς οι ίδιοι;
Βάζω και τον εαυτό μου μέσα άσχετα αν ποτέ δεν υποστήριξα
ούτε τους πράσινους,ούτε τους μπλε αλλά ούτε και τους κόκκινους.
Ήμουν πάντα κάπου ανάμεσα στα....λοιπά!
Ξεκαθαρίζω τη θέση μου γιατί κάποιοι υποστήριξαν
οτι δε το έκανα..και γενικά και ειδικά!
Είμαστε λίγο "ιδιαίτερος" ως λαός και αυτό φαίνεται,
πάντα φαινόταν άλλωστε.Μήπως τελικά και να μας αξίζει αυτό
που ζούμε σήμερα;
Είμαστε "εαυτούληδες",είμαστε εγωιστές,
είμαστε αγενέστατοι,είμαστε άπληστοι..σε όλους τους τομείς
και δε κρύβω οτι τουλάχιστον μια στιγμή της ημέρας,
ντρέπομαι που γεννήθηκα, μεγαλώνω και ζω στην Ελλάδα.
Μία και μόνο στιγμή αρκεί για να μου γκρεμίσει τη περηφάνια μου,
την υπόληψη μου, τα πιστεύω μου και τη προσωπικότητα μου.
Δε το πιστεύεις ε;
Κι όμως συμβαίνει..σε καθημερινή βάση.
Έχουμε ξεχάσει τί θα πεί ήθος,ευγένεια,σεβασμός,αξιοπρέπεια,εκτίμηση..
Απο όλα αυτά τα μικρά,απλά πραγματάκια τα οποία θεωρούμε ασήμαντα,
απο αυτά ξεκινούν ολα,τα πάντα ίσως.
Δε σεβόμαστε τους εαυτούς μας και τους εκθέτουμε καθημερινά
και μάλιστα εντελώς άσκοπα και χωρίς λόγο.
Μη μου πείς οτι δε το έχεις δει...
Έχουμε ξεχάσει τί σημαίνουν ορισμένες λέξεις,έχουμε δώσει δικό μας
ορισμό ανάλογα με το πώς μας βολεύει,δεν έχει σημασία αν μας αντιπροσωπεύει
ή οχι..σημασία έχει να μας βολεύει!!!Έλληνες είμαστε!!
Πές μου..πότε μπήκες σε κατάστημα και είπες καλησπέρα;
Πότε είπες ευχαριστω,παρακαλώ και συγνώμη;
Πότε σεβάστηκες το συνάνθρωπο σου και του παραχώρησες
τη σειρά σου ή τη θέση σου;
Τα βλέπουν αυτά οι απο πάνω και κρίνουν και πράττουν αναλόγως!
Είναι τόσο μα τόσο απλό εως γελοίο θα έλεγα!
Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάνε ολα.Δε σεβόμαστε τους άλλους αλλά...
σεβόμαστε τον εαυτό μας;
Δε γίνεται αυτο,δεν ισχύει κάτι τέτοιο.Πρώτα απ' ολα σεβόμαστε τον εαυτό μας,
απο εκεί φαίνεται, απο εκεί ξεκινάει.
Κατεβαίνουν καθημερινά στο Σύνταγμα χιλιάδες άνθρωποι,
εκατομμύρια ομως άλλοι κάθονται και παρακολουθούν
τα γεγονότα απο το καναπέ τους. Το γνωστο "κίνημα του καναπέ"
που μου είπε κι ένας φίλος! Δε τους νοίαζει;
Δε τους ενδιαφέρει,δε τους απασχολεί,δε τους προβληματίζει,δε τους αγγίζει;
Δε ξέρω αλλά..θα ήθελα να μάθω!
Ασφαλώς, δε περιμένω να ξεσηκωθούν οι επιχειρηματίες και οι εφοπλιστές,
το μόνο σίγουρο είναι αυτό,αλλά απο εμας περίμενα κάτι ..περισσότερο!
Να σεβαστούμε ο ένας τον άλλον,να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον,
να δείξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ οτι αυτη η πολιτική ακαταστασία δε μας αντιπροσωπεύει
πλέον,δε μας καλύπτει!Να μείνουμε στη χώρα που γεννηθήκαμε χωρίς να
ντρεπόμαστε ώστε να πάψει πια να "τρώει" τα παιδιά της!
Δώσαμε τα φώτα μας σε ΟΛΟ το κόσμο και ζούμε στο σκοτάδι στην Ελλάδα του 2011!
Ξεχνάμε όμως οτι οταν είσαι στο σκοτάδι δε προσπαθείς να το "αδειάσεις" με κουβάδες,
με σκέψεις,με λόγια και όνειρα!Απλά...το μόνο που χρειάζεται είναι να ανάψεις
ενα κεράκι!
Το κεράκι μας είναι η ανθρωπιά μας!
Το κεράκι είναι μέσα μας!
Αν "ανάψουμε" ΟΛΟΙ μαζί το κεράκι που έχουμε μέσα μας...θα φωτίσει ΟΛΟ το κόσμο!
 

ΥΓ1. Ευχαριστώ το φίλο μου Ανδρέα Τ. για την ιστορία με το κεράκι...
ΥΓ2. Δεν επιβάλλω  την άποψη μου σε κανέναν και για κανένα λόγο.
        Απλά ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου με αυτή τη σημείωση.


Ανδρεάδου Νεκταρία