Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

ένα τραγούδι ψιθυρίζω…..



Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε που το ακούσαμε για
πρώτη φορά, κι όμως μοιάζει σα χθες!
Είναι από εκείνα τα τραγούδια, που δυναμώνεις την ένταση.
Είναι από εκείνα τα τραγούδια, που στοχεύουν τη καρδιά σου.
Είναι από εκείνα τα τραγούδια, που σε ταξιδεύουν στο χρόνο,
όλα αυτά μαζί, καθόλου τυχαία, και καθόλου άδικα!
Ο Ανδρέας Τσουκαλάς μας συστήθηκε, σεμνά και ταπεινά, το 1992
με τη ροκ μπαλάντα «Νόμιζα».
Νικητής στη μάχη με το χρόνο, all time classic πλέον, με πρώτο βραβείο
την αγάπη του κόσμου. Το μαθαίνουν τα νέα παιδιά, το θυμούνται οι
παλαιότεροι, όλοι μαζί όμως… το σιγοτραγουδάμε!
Αγαπήθηκε τόσο πολύ, που προκάλεσε αίσθηση στα μουσικά δεδομένα
του τότε. Ξεχώρισε σε όλους τους τομείς, στις πωλήσεις του δίσκου,
τις κριτικές αλλά και από τη παραμονή του στο Top 10, σε όλους σχεδόν
τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο καθένας μας, έχει κάτι να θυμάται ακούγοντας το, έχει σίγουρα κάτι
να μοιραστεί. Πολλές ιστορίες, διαφορετικές εντελώς, αλλά με τόσα
κοινά σημεία μεταξύ τους. Οι ιστορίες αυτές, παρέα με τα όνειρα και
τις αναμνήσεις, γίνονται ένα με τις νότες και τα λόγια του τραγουδιού.
Άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές μας γιατί ευτυχώς, δε κατάφερε ούτε στο
ελάχιστο να κρύψει ή να καλύψει τη δική του ευαισθησία!
Το να ακούς κάποιον να παραδέχεται ότι δεν είναι τόσο δυνατός
όσο νόμιζε ώστε να αντέξει καταστάσεις και δυσκολίες, είναι σπάνιο
φαινόμενο.
Όχι μόνο το παραδέχεται ο Ανδρέας, αλλά το τραγουδά κιόλας!
Με αυτό μας δείχνει πόσο δυνατός είναι στη πραγματικότητα!
«Κάποιες φορές, συμβαίνουν στη ζωή μας πράγματα, πολύ μεγαλύτερα
από εμάς. Όταν περάσουν από τη ζωή  σου, δεν είσαι ποτέ πια ο ίδιος
άνθρωπος ….και δε μπορείς να γυρίσεις πίσω»
Ανδρέας Τσουκαλάς.
Δικαιωματικά λοιπόν «κερδίζει» επάξια το τίτλο του Δασκάλου, έτσι
τον αποκαλούν οι φίλοι του και συνεργάτες.
Έβαλε τη σφραγίδα του στο βιβλίο της Ελληνικής μουσικής, το οποίο
παραμένει ανοιχτό και για εκείνον …αλλά και για εμάς!  
Τόσο απλά, αληθινά, σεμνά και ταπεινά…

Εγώ, ακόμα εδώ…

ένα τραγούδι ψιθυρίζω…..

~ Νόμιζα μπορώ να αντέξω....







 Στίχοι: Ανδρέας Τσουκαλάς
Μουσική: Ανδρέας Τσουκαλάς
Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Τσουκαλάς



Νόμιζα μπορώ ν' αντέξω,
μα κουράγιο πού να κλέψω
έγινα σκιά σου όπου πας
Έκανα ένα λάθος μόνο
που δε βρήκα άλλο τρόπο
για να δω στ' αλήθεια αν μ' αγαπάς

Σ' αγαπώ, πώς να ζω χωρίς εσένα, πες μου πώς
πώς περνάει και τούτη η μέρα πώς
Σ' αγαπώ, να θυμάσαι πως υπάρχω, μα δε ζω
πάντα σε θυμάμαι, σ' αγαπώ

Νόμιζα πως θα γυρίσεις,
πως θα 'ρχόσουν να ζητήσεις
λίγη απ' τη χαμένη σου χαρά
Ήταν λάθος να σε διώξω,
τώρα πια το νιώθω πόσο
πλήγωσα μια ευαίσθητη καρδιά

Σ' αγαπώ, πώς να ζω χωρίς εσένα, πες μου πώς
πώς περνάει και τούτη η μέρα πώς
Σ' αγαπώ, να θυμάσαι πως υπάρχω, μα δε ζω
πάντα σε θυμάμαι, σ' αγαπώ

Έκανα ένα λάθος μόνο,
πλήρωσα να είμαι μόνος
έλα κοίτα πόση μοναξιά
Ποιος να το πιστέψει αλήθεια,
πως αυτή η πληγή στα στήθια
θα 'ναι απ' τη δική σου μαχαιριά

Σ' αγαπώ, πώς να ζω χωρίς εσένα, πες μου πώς
πώς περνάει και τούτη η μέρα πώς
Σ' αγαπώ, να θυμάσαι πως υπάρχω, μα δε ζω
πάντα σε θυμάμαι, σ' αγαπώ

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Ένας..άλλος κόσμος ;







Παρακολουθούσε μαθήματα στο πιάνο απο τα 7 του χρόνια,
ιδιαίτερη – ξεχωριστή αγάπη αλλά..οχι έρωτας!
Ο Μύρωνας Στρατής φλέρταρε απο νωρίς με τη μουσική αλλά
ο μεγάλος έρωτας έρχεται στα 14 του χρόνια.
Η κλασσική και ηλεκτρική κιθάρα συνοδεύουν τα ροκ ακούσματα του
σε κάθε του βήμα.Τελείωσε τις σπουδές του πάνω σε αυτά, αλλά η
αγάπη του και το πάθος του για τη μουσική, ολοένα και μεγαλώνουν.
Απο το 1997 συμμετέχει ερασιτεχνικά σε συγκροτήματα, οι επιλογές και τα βήματα του τον οδηγούν στο πλαϊ γνωστών καλλιτεχνών όπως
ο Μάνος Ξυδούς, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, η Ευριδίκη, οι Όναρ και πολλών άλλων.
Το 2006 κέρδισε τη τρίτη θέση στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Τί ζητάς» σε δική του μουσική και ενορχήστρωση.
Το 2007 κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με 12 τραγούδια, τίτλος του «Ιστός» αλλά αίσθηση προκάλεσε δυο χρόνια
αργότερα με το δεύτερο άλμπουμ του «Τώρα είμαι αλλιώς».
Τραγούδια που ακούστηκαν πολύ το «Πάνω απ’ολα», «Οχι εγω»,
«Πριν μας δει κανείς» και το «Η σκοτεινή μου πλευρά».
Τον Απρίλιο του 2011 επανέρχεται με το single «180 μοίρες», προπομπός της τρίτης του δισκογραφικής δουλειάς που τιτλοφορείται «Άλλος κόσμος». Το cd περιέχει 12 τραγούδια που κινούνται σε ροκ-ποπ ύφος καθώς και το «Η σκοτεινή μου πλεύρα» σε μια πιο..light εκτέλεση, μόνο με κιθάρα!
Ξεχωρίζουν ηδη τα δυνατά τραγούδια «180 μοίρες», «Μικρή μου αγάπη», «Αν με θέλεις» και «Σε θέλω εδω» καθώς επίσης και τα πιο μελωδικά - τρυφερά «Διπλά σ’αγαπώ», «Μη φοβάσαι», «Όσα κλείνεις μες στις λέξεις»

Καλή ακρόαση!







Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Ποιά μας περιμένει στην...Αντίθετη Πλεύρα ;



Τη γνωρίσαμε μέσα απο το fame story, πριν απο επτά χρόνια, αμέσως 
ξεχώρισε, για τη φωνή της, τη μουσική της, τη σεμνότητα της αλλά και 
για τη προσωπικότητα της. Μπορεί να μη «κέρδισε» το πρώτο βραβείο, 
αλλά για το κοινό της, (είχε ηδη το κοινό της ), ηταν η μεγάλη νικήτρια!
Οι φίλοι της τη παρακολουθούν και περιμένουν με ανυπομονησία
το κάθε της βήμα, είτε είναι δισκογραφικό είτε αφορά live εμφανίσεις.
Δυναμική, επιβλητική παρουσία πάνω στη σκηνή με τη κιθάρα ως
προέκταση του χεριού της. Δεν υπάρχει τραγούδι που να μη το έχει κάνει 
«δικό» της απο τη πρώτη κιόλας στιγμή!
Μετά απο απουσία σχεδόν δυο ετών, επανέρχεται δυναμικά
με τη τέταρτη προσωπική της δισκογραφική δουλειά με τίτλο
«Στην Απέναντι Πλευρά» όπου κυκλοφορεί μόνο σε ψηφιακή μορφή.
Σε πολλούς ρόλους αυτή τη φορά η Ραλλία αναλαμβάνει την επιμέλεια, 
τη παραγωγή και την ενορχήστρωση όλου του cd κάθως έχει γράψει και 
τη μουσική σε όλα τα τραγούδια καθώς και τους στίχους σε ενα απο αυτα, 
το «Δύναμη για δυο».
Οι στίχοι των υπόλοιπων δέκα τραγουδιών 
ανήκουν στη Λίνα Δημοπούλου.
Το ύφος όλου του cd είναι ροκ με την ηλεκτρική 
κιθάρα να έχει πρωταγωνιστικό 
ρόλο σε όλα τα τραγούδια.
Έχει ξεχωρίσει ηδη το «Μάτια μου ξεχνάς»,στο ίδιο ακριβώς κλίμα
και το «Αντέχεις μόνος», «Μονομαχία» και «Πόρτα κλειστή»,
ενω παλιές καλές ροκ μπαλάντες θυμίζουν τα τραγούδια  «Στην απέναντι πλευρά» 
και το «Πιο καλά».
Μοιρασμένα στο ύφος και στο στυλ προφανώς για να καλύψει τα γούστα 
όλων των φίλων της, οι οποίοι τα αποκαλούν...Ραλλοτράγουδα!!!
Μία δουλειά, η οποία είναι πολύ καλή συντροφιά σε οτι είδους 
διάθεση και αν έχουμε.

Καλή ακρόαση!